Miecz pierwszy jest stalowy. Stal syderytowa, ruda pochodząca z meteorytu. Kuta w Mahakamie, w krasnoludzkich hamerniach. Długość całkowita czterdzieści i pól cala, sama głownia długa na dwadzieścia siedem i ćwierć. Wspaniałe wyważenie, waga głowni precyzyjnie równa wadze rękojeści, waga całej broni poniżej czterdziestu uncji. Wykonanie rękojeści i jelca proste, ale eleganckie.
Miecz drugi, podobnej długości i wagi, srebrny. Na jelcu i całej klindze znaki runiczne i glify.
Cena wywoławcza tysiąc koron za komplet.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Żmija. Złociste łuski, płaski łeb, segmentowane podgardle, szybko wysuwający się rozwidlony język. I oczy. Złote. Z czarną pionową źrenicą. Takich żmij nie ma i nigdy nie było. Przynajmniej tu w Afganistanie. Złota żmija, myśli podporucznik Edward Drummond, co za bzdura. Nie ma takich żmij. To tylko odblask, skrzący refleks kwarcu w piasku. Złudzenie. Nie ma powtarza mag Aleksandra Macedońskiego, Asrtajos. Praporszczyk Paweł Lewart ze 108. zmotoryzowanej przeżył w Afganistanie wiele, teraz przyjdzie mu się zmierzyć ze złotą żmiją. Która jest i której nie ma.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
